Po krótkiej wizycie w Adanie naszym kolejnym przystankiem jest Tarsus. Miasto znane także u nas jako Tars ze względu na szczególne znaczenie w historii chrześcijaństwa. Tu około 8 roku p.n.e. urodził się Szaweł, późniejszy św. Paweł Apostoł. Zobaczymy szczątki jego rodzinnego domu i napijemy się ze studni, z której być może i on czerpał wodę. Dla zachowania tego miejsca nie wzniesiono jednak żadnej chrześcijańskiej świątyni (chociażby dla równowagi z jaskinią Abrahama w Şanlıurfie), zadbano jedynie o zadaszenie.
W wielu przewodnikach mówi się o początkach miasta Tarsus na przełomie X i IX w. p.n.e. Znacznie wcześniej tereny te obejmowało imperium Hetytów i już dla nich był to ważny ośrodek handlu, a zarazem punkt strategiczny. Mogli stąd kontrolować jedyne przejście ważnego szlaku handlowego przez góry Taurus do centralnej Anatolii. Tak zwane Wrota Cylicyjskie kusić będą wszystkich kolejnych zdobywców.
W VIII wieku p.n.e. ziemie wokół Tarsus podbili Asyryjczycy, a później Persowie. W 333 p.n.e. przeszły w ręce Aleksandra III Wielkiego, a po jego śmierci dostały się pod panowanie Seleucydów. Od 64 p.n.e. za sprawą Gnejusza Pompejusza Magnusa Tarsus stał się stolicą rzymskiej prowincji Cylicji. Tak rozpoczął się chyba najwspanialszy okres miasta pełnego pałaców, targowisk, łaźni i fontann. Było zwolnione od podatków, miało nawet gimnazjum na brzegach Cydnus i stadion jednak w 637 r. bizantyjski cesarz Herakliusz utracił je pod naporem Arabów.
Taurus powrócił do Bizancjum w roku 965 na prawie 100 lat gdy zainteresowali się nim Seldżucy. W następstwie wojen krzyżowych miasto weszło w skład Królestwa Armenii i było jego częścią aż do roku 1359. O jego dalszym losie zadecydował traktat pokojowy Konstantyna III z Egiptem i miasto znalazło się pod zwierzchnictwem sułtanatu mameluckiego. W roku 1516 nadeszła era Turków Osmańskich i zostało zdobyte przez Selima I.
Po spotkaniu z miejscem urodzin św. Pawła odwiedzamy kościół pod jego wezwaniem z XVIII w. a potem robimy kilka pamiątkowych zdjęć pod Bramą Kleopatry. Brama była kiedyś częścią rzymskich murów obronnych miasta, a nazwano ją imieniem królowej w ślad za legendą o spotkaniu z Markiem Antoniuszem. Według niej to właśnie w tym miejscu w październiku 41 r. p.n.e. powitał on Kleopatrę przybywającą po raz pierwszy z Egiptu i tu zaczęła się ich historia. Nasza wizyta w Tarsie się kończy i na noc pojedziemy do Mersin.
